HYDROCORTISONE ACETATE
علت تجویز هیدروکورتیزون: این کرم در درمان‌علامتی اختلالات ناشی از آلرژی و یاالتهابی پوست نظیر اگزما، درماتیت‌ها،لوپوس اریتماتوز، نیش حشرات،پمفیگوئید و پمفیگوس بکار می‌رود.
مکانیسم اثر: این دارو با عبور از غشاءسلولی به گیرنده‌های خود در سیتوپلاسم‌متصل شده و کمپلکس دارو ـ گیرنده واردهسته سلولی می‌شود. این کمپلکس بااتصال به نواحی خاصی از DNA موجب‌تحریک روند رونویسی mRAN و بدنبال‌آن ساخت آنزیم‌هایی می‌گردد که گمان‌می‌رود مسئول ایجاد اثرات ضد التهابی‌می‌باشند.
فارماکوکینتیک: متابولیسم این دارو عمدتادر خود پوست صورت می‌گیرد. بدنبال‌جذب سیستمیک، در کبد نیز متابولیزه‌می‌شود. نیمه عمر هیدروکورتیزون آزادحدود ۲ ساعت می‌باشد.
موارد منع مصرف: در بیماری روز آسه وحالات التهابی زخم‌دار و یا خارش دار ونیز درمان آکنه نباید مصرف شود.
هشدارها: در اختلالات التهابی پوست‌شیرخواران از قبیل التهاب ناشی از ادرارسوختگی احتیاط فراوان نموده و بیش از
۷ ـ ۵ روز مصرف نگردد.
عوارض جانبی: در صورت جذب‌سیستمیک هیدروکورتیزون عوارضی‌نظیر سندرم کوشینگ، افزایش قند خون،وجود قند در ادرار و در دراز مدت تضعیف‌محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ فوق کلیه‌محتمل می‌باشد.
بروز عوارض جانبی موضعی مانند تشدیدعفونت‌های درمان نشده، نازک شدن‌پوست، درماتیت تماسی، اختلالات التهابی‌در ناحیه صورت بویژه در خانم‌ها و آکنه‌در محل کاربرد فرآورده نیز گزارش شده‌است.
نکات قابل توصیه: ۱ ـ از مصرف‌خودسرانه این دارو خودداری شود.
۲ ـ از بکار بردن پوشش و یا پانسمان روی‌ناحیه تحت درمان با هیدروکورتیزون‌خودداری شود.
۳ ـ از تماس دارو با چشم‌ها اجتناب شود.
۴ ـ در صورتی که با گذشت دو هفته‌عارضه‌ای که برای آن هیدروکورتیزون‌تجویز شده، بهبود پیدا نکرد و یا بدتر شد،به پزشک مراجعه شود.
۵ ـ قبل از شیردهی از استعمال این داروروی بافت پستان خودداری شود.
مقدار مصرف: در بزرگسالان از کرم یا پماد۱%، ۱ تا ۴ بار در روز و در کودکان بالای
۲ سال ۱ تا ۲ بار در روز استفاده می‌شود.میزان مصرف این دارو در کودکان زیر
۲ سال تاکنون مشخص نشده است.
اشکال دارویی:
Topical Cream: 1%
| آشنایی با قرص تریپل فلکس نیچر مید | ||||||||||||||
|
ترکیبی ممتاز از ۳ ماده گلوکز آمین، کندروئیتین و )MSMمتیل سولفونیل متان) بوده که موجب بهبود و افزایش انعطاف پذیری مفاصل می گردد.
گلوکز آمین: گلوکز آمین ترکیبی ضروری برای
ساخت مایع بین مفصلی بوده و بطور گسترده ای در سراسر دنیا برای دستیابی به
رویای جهانی بدون آرتروز توسط متخصصین به بیماران توصیه می شود.گلوکز آمین
بطور طبیعی در منابع غذایی وجود نداشته و دریافت آن مستلزم مصرف مکملهاست.
این ماده برای ساخته شدن اجزای تاندون ها، غضروف و مایع سینوویال (مایع
احاطه کننده فضای بین مفصلی) ضروری می باشد. این ترکیب با مهار آنزیم
کلاژناز(تجزیه کننده کلاژن) و آنزیمهای پروتئولیتیک (تجزیه کننده
پروتئینها) سبب محافظت از بافت غضروفی شده و تا حدودی اثرات ضد التهابی
دارد.
کندروئیتین: این ترکیب جهت ساخت کلاژن که
برای استحکام بافت مفصلی ضروری است، نقش دارد. ترکیب فوق با ممانعت از
فعالیت آنزیمهای لیزوزومی (تجزیه کننده غضروف ها)و کاهش مواد التهاب زا از
بروز آسیبهای احتمالی به غضروف جلوگیری می کند.
MSM (متیل سولفونیل متان): در بیماران مبتلا به آرتروز در کاهش درد و التهاب مفاصل نقش دارد.
قرص تریپل فلکس هر سه ماده گلوکز آمین، کندروئیتین و MSM را
با هم دارد که می تواند به اثر بخشی آن در بهبود بیماری آرتروز
بیفزاید.این فرآورده عاری از هرگونه طعم دهنده، نگهدارنده، حلال شیمیایی،
مخمر و گلوتن است.
مقدار و طریقه مصرف:
روزانه ۳ قرص به همراه غذا میل شود.قرصها می توانند با هم یا بطور جداگانه در طی روز مصرف شوند.حداقل ۴ تا ۶ هفته بایستی مصرف شود.
موارد احتیاط:
توصیه می شود زنان باردار و شیرده، افراد دیابتی و افرادی که به محصولات دریایی آلرژی دارند این محصول را تحت نظر پزشک مصرف کنند.
دور از دسترس کودکان در جای خشک و خنک نگهداری شود.
جدول ترکیبات:
بسته بندی: هر بسته محتوی ۵۰ عدد قرص
مطمئنا هر قرصی مضراتی دارد ولی در مورد این قرص مضراتی
نتوانستیم به دست آوریم.بدون شک با اندک تحقیقی به عوارض و مضرات این دارو
پی می برید.
|
در این قسمت با قرص دومپریدون،مصارف و عوارض آن آشنا می شوید:
دومپریدون (به انگلیسی: Domperidone) که با نامهای تجاری موتیلیوم و موتینرم (Motilium, Motinorm) هم شناخته می‌شود، دارویی است ضددوپامینرژیک که معمولاً یا برای درمان تهوع و استفراغ بکار می‌رود، یا برای تحرک و منظم کردن حرکت دستگاه گوارش (داروی پروکینتیک) و یا برای تحریک نمودن شیردهی بکار می‌رود.
شواهد موجود نشان می‌دهد که دومپریدون اثر ضد استفراغ دارد.برای درمان تهوع و استفراغ، همانطوری که از متوکلوپرامید، سیکلیزین (که یک آنتی‌هیستامین است) و اندانسترون (که یک مسدود کننده زیرگروه سوم گیرنده پنج هیدروکسی تریپتامین(سروتونین) ۵HT۳ است) استفاده می‌شود، دومپریدون هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بعضی کشورها، بعنوان اولین دارو در درمان استفراغ تجویز می‌شود، البته در آمریکا هنوز مجوز مصرف نگرفته است.
بر خلاف متوکلوپرامید که در بیماران مبتلا به پارکینسون منع مصرف دارد، از دومپریدون می‌توان در درمان استفراغ بیمار پارکینسونی هم استفاده کرد چون که دومپریدون از سد خونی-مغزی نمی‌گذرد.
در درمان گاستروپارزی (نوعی فلج حرکت و تخلیه معده)و ریفلاکس نوزادان از دومپریدون استفاده شده است.
در کانادا، استفاده از این دارو برای درمان علامتی اختلالات حرکتی دستگاه گوارش فوقانی که بعلت گاستریت مزمن، گاستریت تحت‌حاد و گاستروپارزی دیابتی ایجاد شده‌اند، به رسمیت شناخته شده.
در بعضی موارد نادر، دیده شده است که تزریق وریدی دومپریدون منجر به نامنظمی قلب و ایست قلبی شده است. چنین عوارضی باعث شده که در بعضی از کشورها نوع تزریق وریدی آنرا جمع‌آوری نمایند.
در استرالیا ادعا شده در بیمارانی که یا بیش از ۳۰ میلی‌گرم در روز دمپریدون مصرف می‌کنند و یا سنشان بالای ۶۰ سال است، خطر مرگ ناشی از ایست قلبی یا آریتمی‌های بطنی نسبت به افراد معمولی بالاتر است.
در انسانها، هورمون پرولاکتین شیردهی را تحریک می‌کند و دوپامین ترشح شده از هیپوتالاموس، اثر جلوگیری کننده از رها شدن پرولاکتین را داراست. چون دومپریدون اثر ضد دوپامینی دارد، باعث افزایش ترشح پرولاکتین و به دنبال آن افزایش ترشح شیر از غدد پستانی می‌شود. البته این اثر دومپریدون باعث نشده است که در هیچ کشوری بعنوان داروی افزاینده شیردهی به رسمیت شناخته شود و بکار بردن این چنینی دومپریدون نوعی استفادهٔ بدون منبع در پزشکی تجربی محسوب می‌شود.[۷][۸] با توجه به اینکه این دارو در شیر مادر ترشح می‌شود و مطالعهٔ قطعیی در مورد اثر آن روی کودکان شیرخوار منتشر نشده است، استفاده از آن بعنوان افزاینده شیر، مورد تایید نیست. حتی در مقاله‌ای ادعا شده که خطر تشنج در نوزادانی که مادرانشان دومپریدون خوراکی استفاده کرده بودند، افزایش می‌یابد.
در این مطلب همه چیز در مورد بیماری آسم،علل ،علائم و عوارض آن; آشنا خواهید شد:
در اکثر مواقع، آسم خفیف است که متوجه آن نمی‌شویم. حملات آسم می‌تواند برای چند دقیقه تا چند روز ادامه پیدا کند و می‌تواند فرد را تا حد مرگ پیش ببرد.
علل بیماری آسم
مو و یا پوست حیوانات
گرد و خاک
آلودگی هوا
تغییرات آب و هوایی (به خصوص هوای سرد)
مواد شیمیایی موجود در هوا یا غذا
ورزش کردن
گرده افشانی گیاهان
قارچ گیاهان
عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی
برگشت محتویات معده به مری (ریفلاکس)
استرس
دوران عادت ماهیانه خانم‌ها
دود تنباکو
سولفیت (ماده ای نگهدارنده در برخی غذاها و نوشیدنی‌ها)
مصرف آسپیرین، بتابلوکرها و دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)
آلرژی به برخی غذاها مانند بادام زمینی و میگو
بسیاری از بیماران آسمی، دارای سابقه خانوادگی ابتلا بهآلرژی می‌باشند و به طور کلی یکی از اقوام آن‌ها، دچار بیماری تب یونجه و یا اگزما بوده‌اند.
عوامل خطر آسم
داشتن آلرژی
اضافه وزن
کاهش وزن وزاد هنگام تولد
کشیدن سیگار
در معرض دود سیگار قرار گرفتن
مادران بارداری که سیگار می‌کشند، کودکشان را دچار آسم می‌کنند.
در معرض دود و یا آلودگی هوا قرار گرفتن
دارا بودن شغلی که با مواد شیمیایی سروکار دارد، مانند کشاورزی و آرایشگری
در معرض مواد آلرژی زا قرار گرفتن
عفونت باکتریایی و یا ویروسی
علائم بیماری آسم
برخی افراد، در دراز مدت تنگی نفس دارند.
خس خس سینه و یا سرفه، نشانه اصلی این بیماری می‌باشد.
سرفه با خلط و یا بدون خلط
کشیده شدن پوست بین دنده‌ها در هنگام تنفس
تنگی نفس در نتیجه ورزش و فعالیت بدنی
درد قفسه سینه
بدتر شدن خس خس سینه در شب و یا صبح زود
خس خس سینه با داروهایی که برای باز کردن راه‌های هوایی استفاده می‌شود، بهتر می‌شود.
رفلاکس (سوزش سر دل)، باعث بدتر شدن خس خس سینه می‌گردد.
علائم خطرناک بیماران آسمی
کبودی لب‌ها و صورت
از دست دادن هوشیاری و گیجی
تنفس بسیار سخت
سریع شدن ضربان قلب
اضطراب شدید
عرق کردن
غیر عادی نفس کشیدن
توقف تنفس
سینه درد
سفت و سخت شدن سینه
آزمایشات بیماران آسمی
تست آلرژی
آزمایش گاز خون شریانی
آزمایش خون برای اندازه گیری ائوزینوفیل (یک نوع گلبول سفید خون) و ایمونوگلوبولین E(یک نوع پروتئین سیستم ایمنی)
عکسبرداری قفسه سینه با اشعه X
آزمایش عملکرد ریوی
اسپیرومتری: برای اندازه گیری مقدار هوایی که بعد از یک دم عمیق، از ریه‌ها خارج می‌شود.
آزمایش اکسید نیتریک: برای اندازه گیری مقدار گاز اکسید نیتریک در تنفس استفاده می‌شود. اگر راه هوایی شما التهاب داشته باشد، مقدار اکسید نیتریک زیادی را خواهید داشت.
تغییرات متا کولین: اگر مبتلا به آسم باشید، استنشاق هوا، باعث انقباض خفیف راه هوایی می‌شود.
عوارض آسم
کاهش توانایی فعالیت بدنی و ورزش کردن
کمبود خواب
باریک شدن دائم راه‌های هوایی (برونش‌ها)
بستری شدن در بیمارستان
سرفه دائمی
مشکل تنفسی
تغییرات عملکرد ریوی
درمان آسم ، درمان قطعی آسم،درمان همیشگی آسم
داروهای مورد استفاده برای درمان آسم به دو دسته کلی تقسیم میشوند: داروهای با قدرت تسکین سریع که برای درمان علائم حاد استفاده میشوند؛ و داروهای کنترل دراز مدت که برای جلوگیری از تشدید بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
با تأثیر سریع
اسپری استنشاقی سالبوتامول با دوز اندازه‌گیری شده که به‌طور معمول برای درمان حملات آسم استفاده می‌شود.
کنترل طولانی مدت
اسپری استنشاقی فلوتیکازون پروپیونات با دوز اندازه‌گیری شده که معمولاً برای کنترل طولانی مدت استفاده می‌شود.
روش‌های استفاده داروها معمولاً به‌صورت اسپری استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده (MDIS) به همراه یک فضاساز آسم و یا به‌صورت پودر خشک استنشاقی ارائه می‌شود. فضاساز یک استوانه پلاستیکی است که دارو را با هوا مخلوط کرده و باعث می‌شود راحت‌تر بتوان یک دوز کامل دارو را دریافت کرد. همچنین می‌توان از نبولایزر استفاده کرد. نبولایزرها و فضاسازها برای کسانی که دارای علائم خفیف تا متوسط هستند مؤثر می‌باشند با این حال شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا تأثیری بر افراد دارای نشانه‌های شدید دارند یا خیر وجود ندارد.
عوارض جانبی استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در دوزهای معمول با خطر جزئی عوارض جانبی همراه است.[۱۱۴] این خطرات عبارتند از ایجاد آب مروارید و کاهش خفیف قد.
وقتی آسم به داروهای معمول پاسخ نمی‌دهد، گزینه‌های دیگری هم برای کنترل اورژانسی و پیشگیری از تشدید آن وجود دارد. گزینه‌های دیگر کنترل اورژانسی عبارتند از:
برای کسانی که مبتلا به آسم شدید و مداوم هستند و با استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی و LABAها کنترل نمی‌شوند، استفاده از ترموپلاستی برونش به‌عنوان یک گزینه مطرح است.[۱۲۰] این کار مستلزم دادن انرژی حرارتی کنترل شده به دیوار راه هوایی در طی یک سری برونکوسکوپی است. اگرچه این کار ممکن است دفعات تشدید بیماری را در چند ماه اول افزایش دهد، اما سپس این میزان کاهش می‌یابد. اطلاعاتی در مورد اثرات آن بعد از گذشت یک سال از درمان در دسترس نیست.
بسیاری از افراد مبتلا به آسم، درست همانند کسانی که دچار سایر اختلالات مزمن هستند از درمان‌های جایگزین استفاده می‌کنند؛ نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که حدود ۵۰٪ استفاده از این افراد از برخی از درمان‌های غیرمتعارف استفاده می‌کنند. داده‌های کمی در اثبات تأثیر بسیاری از این درمان‌ها وجود دارد. شواهد کافی برای اثبات تأثیر استفاده از ویتامین ث وجود ندارد. طب سوزنی برای درمان توصیه نمی‌شود زیرا شواهد کافی در اثبات تأیید ان در دست نیست.هیچ شواهدی دال بر اینکه دستگاه‌های یونیزه کننده هوا علائم آسم را بهبود ببخشند و یا باعث عملکرد بهتر ریه شوند وجود ندارد؛ همین موضوع در مورد دستگاه‌های تولید یون مثبت و منفی صدق می‌کند.
شواهد کافی برای تأیید استفاده از “درمان‌های دستی”، از جمله فعالیت‌های استخوان‌درمانی، کایروپرکتیک، فیزیوتراپی و تنفس درمانی در درمان آسم وجود ندارد.[استفاده از تکنیک تنفس بوتیکو برای کنترل تنفس عمیق و سریع ممکن است منجر به کاهش استفاده از داروها شود، با این حال هیچ تأثیری بر روی عملکرد ریه ندارد. به همین دلیل متخصصان احساس می‌کنند شواهد کافی برای تأیید استفاده از آن در دست نیست.
درمان این بیمار، دو اصل مهم دارد:
الف) فرد مبتلا باید بداند که آسم، یک بیماری مزمن است و ممکن است در طی زندگی او، به طور متناوب تشدید شود و نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشد، ولی خوشبختانه بیماری کاملاً قابل کنترل است.
ب) مساله بعدی این است که این بیماری صد در صد قابل درمان نیست، ولی قابل کنترل است و اگر کنترل نشود و درمان جدی گرفته نشود، می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد. اما اگر بیمار به پزشک خود اعتماد کند و دایم با پزشک در ارتباط باشد و بیماری خود را قبول کند و از آن نترسد (با توجه به این بیماری حدود ۱۰ درصد کل افراد جامعه را در برگرفته است)، کاملاً کنترل می شود.
راه های درمان، بر سه اصل استوار می باشد:
اول اینکه آسم و علت های دیگری که باعث تشدید آن می شوند، به درستی توسط پزشک تشخیص داده شوند. چه بسا فردی، سال ها با تشخیص آسم تحت درمان قرار می گیرد و بعداً پزشک متوجه می شود که بیمار داروی نامناسبی مانند پروپروانولول یا ایندرال مصرف می کرده که این داروها، باعث تشدید بیماری آسم می شوند و یا علت دیگری مانند ریفلاکس معده (ترش کردن غذا) وجود دارد.
مساله بعدی سینوزیت می باشد. بیمار باید حتماً از علایم سینوزیت آگاه باشد و در صورت وجود ترشحات پشت حلق، به پزشک خود گزارش دهد تا پزشک نسبت به درمان آن اقدام کند.
سومین مساله تماس با مواد حساسیت زا می باشد، مثل تماس با پرندگان، ادرار و مدفوع حیوانات، گرده های گل ها و گل کاری.
مسایل غیر ریوی هم می توانند باعث تنگی ریوی و بروز علایمی شبیه آسم شوند مانند نارسایی قلبی. حتی کم خونی می تواند باعث تنگی نفس شود که باید با علایم آسم افتراق داده شود.
در درمان های غیر دارویی حذف آلرژن ها در مواقع لازم به نفع بیمار می باشد و اگر بیماران بتوانند از محل آلوده به یک محل سالم نقل مکان کنند، بسیار خوب است.
مساله بعدی تغذیه می باشد، البته توصیه خاصی در مورد هیچ غذایی از طرف پزشک داده نمی شود و فقط عنوان می شود که وقتی با مصرف هر غذایی احساس می شود که مشکل تشدید می گردد باید از برنامه غذایی حذف شود در نتیجه غذاهایی را که ایجاد حساسیت می کنند نباید مصرف کرد مانند انواع فلفل، زعفران، کرفس، انگور و خربزه.
در درمان دارویی، داروها را به دو گروه عمده تقسیم بندی می کند: گروه اول داروهایی هستند که موقع حمله ی آسم باید مصرف شوند، مثل اسپری سالبوتامول که به وسیله آن بایستی سریعاً برونش باز شود.
توصیه می شود که هر بیماری همیشه اسپری سالبوتامول را همراه داشته باشد و بهتر است با وسایل کمک اسپری مصرف شوند و چنانچه مشکل بیمار با اسپری برطرف نشود، حتماً به بیمارستان مراجعه کند.
گروه دوم داروهایی هستند که باعث جلوگیری از حمله آسم می شوند، مانند داروهای کورتون، انوع داروهای خوراکی گشاد کننده برونش و اسپری های ترکیبی که اگر درست مصرف شوند، کم عارضه ترین انواع داروها می باشند.
در مورد اسپری باید گفت که انواع اسپری به هیچ عنوان باعث عادت کردن نمی شود، ولی حتماً باید به صورت صحیح استفاده شوند.
عدم درمان به موقع نه تنها باعث می شود که شخص معضلات اجتماعی پیدا کند، بلکه شخصیت اجتماعی بیمار نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و ضربه روحی بزرگی به بیمار وارد می شود. این بیماری باعث می شود فرد از کارش غیبت کند و از نظر اقتصادی نیز دچار مشکل شود.
آسم می تواند به قلب و عروق فشار بیاورد و باعث اختلالات قلبی و عروقی شود و فرد را از نظر یادگیری نیز تحت تأثیر قرار دهد.
باید سعی کنند که در معرض عفونت های ویروسی قرار نگیرند (یکی از راه های مقابله با عفونت ها، استفاده از واکسن آنفلوآنزاست که بایستی در دوران کودکی تزریق شود). از تماس با آلرژن ها و مواد محرک و آلاینده ها که زمینه حساسیت را ایجاد می کنند پرهیز کنند.
تنگی نفس را جدی بگیرند و از مصرف دخانیات و الکل پرهیز کنند و با توجه به این که اگر درمان آسم جدی گرفته شود، بیماری قابل کنترل است، با مشاهده اولین علایم آسم به پزشک مراجعه کنند و نسبت به درمان مناسب اقدام نمایند.
توصیه می شود که حتماً درمان را به طور مرتب ادامه دهند و چنانچه دارویی توسط پزشک تجویز شد، به موقع آن را مصرف کنند.
در این قسمت سایت ائل فان elfan.ir اطلاعات مفیدی درباره کپسول نوافن برای شما جمع اوری کرده است امیدواریم مفید واقع شوند.
هر عدد کپسول نوافن دارای ۳۲۵ میلی گرم استامینوفن,۴۰ میلی گرم کافیین و ۲۰۰ میلی گرم ایپوبروفن
می باشد.
کپسول نوافن به عنوان یک مسکن خوب برای سردرد و بدن درد به شمار می آید و تولید شرکت الحاوی
است.
نکات مهم درباره ی نوافن:
۱)مصرف این درو در زمان بارداری و شیردهی توصیه نمی گردد.
۲)به علت وجود داشتن استامینوفن در بیماران دیابتی , احتمال مثبت شدن کاذب تست قند خون
وجود دارد.
۳)در بیماران دچار اختلالات کلیوی به علت وجود ایپوبروفن , با احتیاط و با کنترل عملکرد کلیه
به طور مرتب , مصرف گردد.
۴)اگر دچار زخم گوارشی هستید و یا سابقه آن را دارید از مصرف دارو های دارای ایپوبروفن پرهیز کنید
۵)در بیماران که سابقه حمله آسم -آنژیودم-کهیر یا رینیت ناشی از ضد التهاب غیر استروییدی
وجود دارد ,مصرف گردد.
۶)در صورت هر گونه اختلال در بینایی باید با پزشک مشورت گزدد زیرا احتمال بروز تنبلی چشم وجود دارد
مقدار و نحوه ی مصرف:
به طور معمول در بزرگسالان ۳ عدد در روز(هر ۸ ساعت ۱ عدد)
عوارض جانبی:
بثورات جلدی,درماتیت آلرژیک,اختلالات خونی و پانکرات از عوارض جانبی پس از مصرف طولانی است.
صدمات کبدی متعاقب مصرف بیش از حد داروهای حاوی استامینوفن ایجاد می گردد.
ناراحتی دستگاه گوارش نظیر تهوع , اسهال و گاهگاهی خونریزی و زخم ممکن است ایجاد گردد.
از عوارض داروی ایپوبروفن می توان به سردرد , سرگیجه , اختلالات شنوایی نظیر وزوز گوش و د
دفع خون در ادرار ممکن است به وجود آید.
خواص نوافن|عوارض نوافن|قرص نوافن|
|کاربرد های نوافن|فواید نوافن|مضرات نوافن|عوارض کپسول نوافن
معمولا قرص های سرماخوردگی که تجویز میشوند همگی عملکرد یکسانی دارند و از مواد تشکیل دهنده یکسانی همچون استامینوفن و آنتی هیستامین تشکیل شده اند حالا فرقی ندارد که این قرص کلد استاب باشد یا کلداکس یا اگزاکلد..بالاخره هرکدام از این ها درصد معینی از استامینوفن و آنتی هیستامین و فنیل افرین را دارند هرچند ممکن است این ترکیبات با درصدهای مختلفی در این داروها به طور مجزا به کار رفته باشد.
♥♥آشنایی با قرص های سرماخوردگی همچون کلداکس،سوپرکلد،اگزاکلد،کلداستاپ و..♥♥
قرص سرماخوردگی بزرگسالان (به انگلیسی: Adult Cold)
رده درمانی: ترکیبات درمانی سرماخوردگی .
اشکال دارویی: قرص
قرص سرماخوردگی بزرگسالان نوعی ترکیب از چند عامل برای مداوای سرماخوردگی است. این دارو از ترکیب فنیل افرین (یک منقبض کننده عروقی سمپاتومیمتیک )، کلرفنیرامین (آنتی هیستامین) و استامینوفن ساخته شده است . این دارو اغلب در درمان علائم سرماخوردگی (به خصوص سرماخوردگی های ویروسی بزرگسالان) مانند آبریزش بینی، سرفه، گلودرد و تب استفاده می شود .گاه در مشکلات مشابه مانند حساسیت تنفسی نیز به کار می رود .
فنیل افرین یک ترکیب مقلد اثر سمپاتیک است و با انقباض عروق موجب کاهش علائمی مانند آبریزش بینی، احتقان مخاطی و اشکریزش می شود. استامینوفن یک ترکیب مسکن و تب بر است. کلرفنیرامین مالئات نیز با بلوک اثرات هیستامین بر گیرنده های H۱ تاثیر می کند.
ناشی از ترکیبات سازنده دارو می باشد مثلا کلرفنیرامین خواب آور و آنتی کولینرژیک (خشکی مخاط) است و فنیل افرین می تواند موجب تاکیکاردی و افزایش فشارخون شود.
در قرص سرماخوردگی بزرگسالان رایج ۳۲۵ میلی گرم استامینوفن ، ۳۰ میلی گرم فنیل افرین و ۲ میلی گرم کلرفنیرامین وجود دارد. ترکیبات مشابه متعددی توسط شرکتهای دارویی مختلف با نامهایی مانند کلداستاپ، کلداکس، اگزاکلد، سوپر کلد٬ تاکی‌فلودک و بیولنول کلد به همین منظور عرضه شده اند. در این داروها گاه نوع ترکیب عوض شده است مثلا در بیولنول کلد روزانه به جای کلرفنیرامین از دکسترومتورفان که ضد سرفه است استفاده شده است و گاه میزان ترکیبات تغییر کرده است مثلا در بیولنول کلد فورت شبانه به جای ۳۲۵ میلی گرم استامینوفن از ۵۰۰ میلی گرم استامینوفن استفاده شده است. ترکیب آنتی هیستامین دکونژستانت فاقد استامینوفن است.
خواص درمانی کلداکس|
|عوارض کلداستاپ|خواص درمانی کلداستاپ|
|خواص درمانی قرص دگزاکلد|
|خواص درمانی قرص سوپرکلد