داروی باکلوفن برای درد های عضلانی ناشی از گرفتگی عضلات تجویز می گردد و با تضعیف اعصاب مرکزی ، خاصیت شل کنندگی دارد عملکرد این دارو همانند متاکربامول میباشد.
باکلوفن (به انگلیسی: Baclofen)
نامهای تجارتی: Lioresal
رده دارویی: مشتقات کلروفنیلرده درمانی: شل کننده عضلات اسکلتیاشکال دارویی: قرص روکش دار ۱۰ میلی گرمی و ۲۵ میلی گرمی
باکلوفن اثر شل کنندهٔ عضلات اسکلتی خود را از طریق مهار انتقال رفلکس‌های منوسیناپسی و پلی سیناپسی در سطح نخاع اعمال می‌کند.
نکاتی از فارماکولوژی کاتزونگ: باکلوفن یک اسپاسمولیتیک مؤثر
در سطح نخاع است که آگونیست GABA (گیرنده نوع b) به شمار می‌آید. باکلوفن
جزو اسپاسمولیتیک‌های مؤثر بر اسپاسم مزمن است.
درمان اسپاستیسیتی یا اسپاسم عضلانی در مولتیپل اسکلروزیس و سایر ضایعات نخاعی
-باکلوفن در درمان نوعی از میگرن که با اسپاسم شدید سلول‌های مغزی همراه
است به کار می‌رود وصرف نظر از عوارض آن بسیار کارآمد است.باکلوفن همچنین
در درمان سکسکه هم کاربرد دارد. مطالعات نشان داده اند که باکلوفن در درمان
وابستگی به الکل (Alcohol dependence)و نشانگان ترک الکل (Alcohol
withdrawal syndrome)با مهار نشانه های ترک و اشتیاق به مصرف الکل ،موثر
است. مصرف باکلوفن برای رفع گرفتگی عضلات پس از ورزش غیر موثر است .
بعنوان درمان اسپاستیسیتی یا اسپاسم عضلانی در مولتیپل اسکلروزیس و سایر ضایعات نخاعی
در بالغین: ابتدا ۵ میلی گرم از راه خوراکی سه بار در روز و به مدّت
۳ روز تجویز می‌شود. در صورت نیاز می‌توان این دوز را هر ۳ روز یک بار ۱۵
میلی گرم افزایش داد.
حداکثر دوزاژ روزانه ۸۰ میلی گرم است. ضمنا در بیماران سالمند باید افزایش دوز تدریجی باشد.
حساسیت مفرط نسبت به باکلوفن
بیماران مبتلا به مشکلات گوارشی لازم است با پزشک معالج خود مشورت نمایند.
این دارو می‌تواند برای افراد مبتلا به مشکلات کلیوی خطرساز باشد.
اختلال عملکرد کلیه
اولسر پپتیکضایعات مغزیCVA
دیابتصرعدر بیمارانی که از حالت اسپاسمی خود جهت حفظ تعادل و وضعیت گرفتن استفاده می‌کنند.
دوران بارداریدوران شیردهیاطفال
اثرات تضعیف کنندهٔ باکلوفن بر سیستم اعصاب مرکزی بدنبال مصرف به دنبال
مصرف سایر داروهای مضعف سیستم اعصاب مرکزی نظیر الکل، آنتی هیستامین‌ها،
مخدرها و داروهای خواب آور-آرامبخش تشدید می‌گردد.
در صورت مصرف همزمان باکلوفن با مهارکننده‌های منوآمین اکسیداز، تضعیف سیستم اعصاب مرکزی و هیپوتانسیون ناشی از آن تشدید می‌گردد.
مصرف همزمان باکلوفن با آنتی دیابتیک‌ها و انسولین موجب افزایش سطح گلوکز خون می‌شود.
در سلسله اعصاب مرکزی: خواب آلودگی، سردرد، سرگیجه، ضعف، خستگی،
کنفوزیون، بی خوابی، عدم تعادل، افسردگی. باکلوفن ممکن است نیاز به خواب را
در فرد افزایش دهد که این عارضه معمولا در استفادهٔ کوتاه مدت ایجاد
نمی‌شود.
در قلب و عروق: طپش قلب، تنگی نفس، هیپوتانسیون، درد قفسه سینه، سنکوپ.
در پوست: راش، خارشدر چشم و گوش و حلق و بینی: تاری دید، میوز، نیستاگموس، استرابیسم، می‌دریاز، دوبینی، احتقان بینی، وزوز گوش
در دستگاه گوارش: تهوع، یبوست، استفراغ، خشکی دهان، اسهال، بی اشتهایی، درد شکمی، مثبت شدن آزمایش خون منفی در مدفوع
در دستگاه ادراری تناسلی: تکرر ادرار، احتباس ادرار، شب ادراری، سوزش ادرار، ناکچوری، هماچوری، ناتوانی در انزال، ناتوانی جنسی
در دستگاه عضلانی اسکلتی: درد عضلانی، پاراستزی، ترمور، رژیدیتی، دیس تونی، آتاکسی