آشنایی با داروی رانتیدین(مصارف و عوارض)
رانیتیدین (به انگلیسی: Ranitidine) دارویی است که کاربرد اصلی آن در درمان زخم معده و گاستریت است. این دارو در درمان کوتاه مدت زخمهای فعال دوازدهه یا زخمهای فعال و خوش خیم معده، (در مقادیر کم برای پیشگیری از عود زخم دوازدهه مصرف می‌شود)، حالات مرضی ترشح بیش از حد اسید معده مانند نشانگان زولینگر-الیسون، برگشت محتویات معده به مری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بزرگسالان: در درمان قرحه خوش‌خیم گوارشی، قرحه ناشی از مصرف داروها، بازگشت محتویات معده به مری و سوءهاضمه مزمن مقدار ۱۵۰ میلی گرم ۲ بار در روز (صبح و شب) یا ۳۰۰ میلی گرم موقع خواب برای مدت ۸-۴ هفته مصرف می‌شود. در درمان نشانگان زولینگر-الیسون ۱۵۰ میلی گرم ۳ بار در روز تا حداکثر g/day6 در مقادیر منقسم مصرف می‌شود. کودکان: در درمان قرحه گوارشی mg/day۴-۲ دوبار در روز تا حداکثر mg/day۳۰۰ مصرف می‌شود. مقدار مصرف نگهدارنده تا ۱۵۰ میلی گرم در شب است.
برای کاهش اسید معده قبل از اعمال جراحی یا زایمان مقدار ۱۵۰-۵۰ میلی گرم ۲-۵/۰ ساعت قبل از القای بیهوشی به صورت عضلانی یا تزریق آهسته وریدی مصرف می‌شود.
رانیتیدین به شکل قرص و آمپول ساخته می‌شود. قرص با میزان کمتر از ۱۵۰ میلی‌گرم بدون نسخه پزشکی است.
شکل فضایی رانیتیدین
جذب این دارو در حضور آنتی‌اسیدها کاهش می‌یابد. با وجود آنکه رانیتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف کننده تر آنزیمهای کبدی است، با این وجود در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو باید احتیاط کرد.
ائل فان